ՏՐԻՈԼԵՏ

Տրիոլետ (ֆրանսերեն՝ triolet, ծագում է իտալերեն trio — «երեք» բառից), բանաստեղծության կառուցման կայուն ձև, որը բաղկացած է ութ տողից։

Տրիոլետի առաջին տողը նույնությամբ կրկնվում է չորրորդ և յոթերորդ տողերում, իսկ երկրորդ տողը՝ ութերորդ տողում։ Համապատասխանաբար բանաստեղծությունը ունի ընդամենը երկու հանգ, որոնք կրկնվում են չորսական անգամ։

17-րդ դարի ֆրանսիական պոեզիայից տրիոլետի ձևն անցավ մյուս գրականություններին։ Օգտագործվել է հատկապես 20-րդ դարի սկզբի բանաստեղծների կողմից։ Հայ գրականության մեջ բազմաթիվ տրիոլետներ է ստեղծել Վահան Տերյանը։ Օրինակ.Բազմաթիվ տրիոլետների հեղինակ Վահան Տերյանը

Չունի և պարսից արքան
Որքան պոետն անտուն,
Այնքան գանձ ու խնդում
Չունի և պարսից արքան.
Հարուստն է պոետն այնքան
Երկրի մթին բանտում…
Չունի և պարսից արքան
Որքան պոետն անտուն…

Հուր ես հագել հրեղենըդ, Ալվարդըդ` կարմիր կրակ, Նազում ես այնպես բարակ, Հուր ես հագել հրեղենըդ։ Նիզակդ զա՛րկ հրազենըդ, Կիզիր իմ հոգին, օ հրակ. Հուր ես հագել հրեղենըդ, Ալվարդըդ` կարմիր կրակ..

Չեմ տա երփեք անունըդ Մութ աշխարհի այս փոշում. Բոց է անուըդ հնչյուն — Չեմ տա երթեք անուըդ։ Թող ինձ այրե սամումըդ, Սերդ որ սիրտ է փշրում. Չեմ տա երթեք անունըդ Մութ աշխարհի աջս փոշում..

Խոր են քո հուր աչքերը, Հուրդ իմ հուրն է այրում, Սիրտըս երգում է հրում, Խոր են քո հուր աչքերը։ Հուր են քո սուր տեգերը, Հուրդ վառված իմ հրում, Խոր են քո հուր աչքերը, Հուրըդ իմ հուրն է այրում։